30 mei
Van lieverlee worden mijn blogs boekrecensies. In het verleden heb ik er heel wat geschreven, waarvoor ik als beloning het recensie-exemplaar kreeg. Vooral non-fictie. Deze tweede recensie betreft wederom een roman, al kun je je afvragen wat bij Pfeijffer in dit boek feit is en wat fictie. Ik neem alleen de moeite als ik het boek de moeite waard vind: met andere woorden, de conclusie is ook hier: een aanrader!
Ik hoef daarom van mijzelf alleen maar aan te geven waarom dit boek een aanrader is. Na een eigen vakantie in Venetië, waar een deel van dit boek zich afspeelt, besloot ik dit boek toch ter hand te nemen, want laten we wel wezen, echt een fan van Ilja was ik niet. Het bewijst maar weer dat je niet oppervlakkig moet oordelen. Nu ik deze dikke pil van 500 bladzijden uit heb, kan ik concluderen dat Ilja niet alleen zijn klassieken kent, maar ook echt creatief kan schrijven. Dit boek is, hoewel een ode aan cultuur, schilderkunst en in mindere mate literatuur, echter zeker geen vertoon van kennis. Op een eenvoudige manier verweeft de auteur klassieke thema’s en beelden in zeer realistische beschrijvingen op subtiel symbolische wijze. Centraal staat een onthutsende visie op toerisme binnen Europa. Hier geldt echt het motto van Cruijff: je ziet het pas, als je het door hebt. Ondank deze harde werkelijkheid, word je in volle vaart meegenomen in diverse verhaallijnen in een samenhang van stijlen, waarvan eentje een Dan Brown-achtige insteek heeft, zij het zonder geren of gerace van auto’s. Pfeijffer verbindt het verleden met toekomst, nostalgie met hoop, deernis met humor. Tragiek wordt troost onder zijn handen. Natuurlijk wil ik op geen enkele manier de plot, waar de auteur op kunstige wijze naar toe werkt, prijsgeven.
Ik wil alleen maar zeggen dat dit boek gaat over waarde(n) en een illustratie vormt van de uitspraak dat alles van waarde weerloos is. Dit is, omdat het zo virtuoos gecomponeerd is en prachtig geschreven, dus een waardevol boek en daarmee past het toch in mijn blog over ethiek. Want ethiek gaat uiteindelijk toch over het Goede, het Ware en het Schone.
Waarvan akte!
Mei 2019