27 nov
In de aanloop naar Sinterklaas was ik online op zoek naar bepaalde spullen. Ha, een kortingsactie én een beperkte hoeveel exemplaren in de benodigde kleur en maat, dus: snel toeslaan. Een prima excuus om niet naar de winkel te gaan!
Bij het betalen kreeg ik de keus of ik het product wilde ophalen in de winkel of wilde laten thuisbezorgen door DHL. Het laten bezorgen was gratis, dus mijn luiheid won. Ik vroeg me wel af hoe de ‘’waarde’’ van het bezorgen inzichtelijk was, welke incentive werd mij geboden om toch naar de winkel te gaan (Let wel: deze keten zit ook in mijn woonplaats). Hoe kan een bedrijf zich veroorloven gratis te bezorgen, als je bedenkt dat het gaat om een vervoermiddel, brandstof én arbeidsloon?
En dan ga je als uitje als je bestelling ingepakt en met gedicht op orde is, een avondje naar de film. ‘Sorry we missed you ’.
Ken Loach is bekend om zijn maatschappijkritische films, dus een beetje schrap stond ik wel.
En ja, vanaf het eerste moment is de dreiging in de film voelbaar. Een stel dat nauwelijks het hoofd boven water kan houden, wonend in een huurwoning met 2 kinderen, werkt hard. Zij in de thuiszorg en hij in het bezorgen van pakketjes. Uit beide sectoren kennen ik diverse mensen van dichtbij, het is echt geen Verweggistan. En dat maakt dat de film binnen komt. Je ziet de Verelendung, de werkdruk, het continu moeten reageren op piepjes en bliepjes, waaronder die van de eigen telefoon met privé-sores. De stress zit de hoofdrolspelers op de hielen, ze slapen slecht, ontspannen nooit. En: ze geven alles voor het werk, de klant, de client. De klok tikt en de timeslots zijn beperkt. Hoe houden ze het vol? Dat is de vraag die je je als kijker stelt en de vraag die Ken Loach aan de orde stelt.
Ga kijken, ik verraad hier natuurlijk de verhaallijn verder niet. En weet dat je anders gaat kijken naar de wereld om je heen.
Van de week belde een bezorger aan of ik een pakje wilde aannemen voor een ander huisnummer. Ja, dat doe ik altijd, hoe groot ook het pakket en ongeacht de relatie met de buren. De bezorger kan dan tenminste door. Nu, na het zien van de film, kijk ik met nog meer ongerustheid naar de bezorgers die af en aan rijden in mijn straat. En vraag ik mij nog meer af of we geen reële bezorgkosten moeten betalen als we te lui zijn om zelf naar de winkel te gaan of spullen retourneren (“ik bestelde meerdere maten van hetzelfde product”).
De ochtend na de film lees ik dit bericht https://www.nu.nl/tech/6013665/waar-blijft-mijn-pakketje-postnl-bezorger-s-avonds-te-volgen-in-app.html online en in de krant een recensie van een boek: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/11/26/de-nieuwe-loonslaaf-staat-altijd-aan-a3981624 
En ik vraag me af…hoe houden we het vol?!
27 november 2019